Odzyskanie sprawności ruchowej jest kluczowe nie tylko z punktu widzenia pacjenta, ale także jego opie k una. To nie tylko komfort z możliwości bycia samodzielnym, ale także ulga psychiczna. Niestety, paraliż po udarze nie ustąpi samoistnie, i aby wspomóc proces dochodzenia do sprawności, należy stosować się do zaleceń lekarzy. Kiedy natomiast krwawy wylew w oku nie ulega wchłonięciu, należy rozważyć wykonanie specjalnego zabiegu chirurgicznego – witrektomii – polegającego na pozbyciu się krwotoku z oka. To dość droga interwencja, której koszt wynosi około 6 tysięcy złotych. Piszczenie w uszach - przyczyny. udar mózgu {męski} volume_up. 1. Medycyna. udar mózgu (też: udar, wylew, apopleksja, wylew krwi do mózgu) volume_up. Schlaganfall {m.} more_vert. jeśli pacjent niedawno przebył udar mózgu lub zawał serca. afazja przewodzeniowa, afazja podkorowa, afazja transkorowa. 2. Przyczyny afazji. Najogólniej mówiąc, przyczyny afazji leżą w mózgu. Wszelkie patologie, które doprowadzają do destrukcji tkanki nerwowej, mogą spowodować uszkodzenie, które będzie manifestowało się właśnie zaburzeniami związanymi z mową. Po udarze mózgu wynosi ono około 30–40 ml/kg masy ciała na dobę. W związku z tym poleca się wypijanie około 1,5–2 litrów płynów dziennie. Ważne jest także dostarczanie odpowiedniej ilości elektrolitów, pierwiastków śladowych oraz witamin. W przypadku zaparć konieczne jest zwiększenie spożycia błonnika, nawet do 45 g/dobę. Dlatego lekarze nazywają to zdarzenie wylewem dokomorowym lub okołokomorowym. Wylew dokomorowy jest często nieuniknioną konsekwencją przedwczesnego przyjścia na świat. Na szczęście w większości przypadków krwawienie jest nieznaczne. Niepokój o zdrowie dziecka wzrasta w sytuacji, kiedy krwawienie jest znaczne i rozległe, ponieważ . Wstajesz rano zmęczony i bez sił? Być może na twoje samopoczucie ma wpływ wieczorna dieta. Dowiedz się, co jeść, a czego nie jeść na kolację. To, co jemy, ma nie tylko wpływ na nasze zdrowie, ale i samopoczucie. Jednak liczy się nie tylko to, co spożywamy, ale i o jakiej porze. Okazuje się, że niektóre produkty należy jeść do południa, a inne zalecane są do zjedzenia kilka godzin przed snem. Te ostatnie mają dobroczynny wpływ na nasz organizm, np. zawierają składniki odżywcze, które wpływają na układ nerwowy. Działają one wyciszająco, uspokajająco, co przekłada się na zdrowszy, dłuższy sen i lepsze samopoczucie rano, po jeść kolację?Zanim przejdziemy do kwestii, co jeść wieczorem przed snem, przypomnijmy kilka ważnych zasad: Ostatni posiłek najlepiej zjeść na 3-4 godziny przed snem. Dzięki temu nie pójdziemy spać głodni (mogłoby to skutkować nocnym podjadaniem), a poza tym nie będziemy przejedzeni, bo organizm zdąży strawić zjedzony posiłek. Posiłki spożywane przed snem powinny być lekkostrawne. To ważne, bo metabolizm wieczorem zwalnia, a niestrawione resztki jedzenia mogą zalegać w jelitach, fermentować i prowadzić do nieprzyjemnych problemów, a nawet poważnych chorób. Wybierając produkty na kolację, warto brać pod uwagę te, które zawierają tryptofan – jest to aminokwas, który wspiera produkcję melatoniny – hormonu odpowiedzialnego za rytm dobowy organizmu, w tym również za sen. Związek ten zawierają jaja, pestki dyni, banany oraz orzechy. Istotna jest też zawartość błonnika w diecie, ponieważ dzięki niemu faza głębokiego snu trwa dłużej. Co jeść na kolację, by rano nie mieć problemów ze wstawaniem?Poniżej lista polecanych produktów do spożywania przed snem przygotowana przez serwis Kuchnia Wirtualna Polska. Orzechy pistacjowe – pistacje są nie tylko smaczne, ale również korzystne dla naszego zdrowia. Zawierają wiele cennych dla zdrowia witamin, te z grupy B, które mają dobroczynny wpływ na działanie układu nerwowego. Czarny ryż – ten produkt ma bardzo wiele cennych dla zdrowia składników odżywczych, duże ilości błonnika pokarmowego (dzięki niemu faza głębokiego snu trwa dłużej), witamin z grupy B, a także żelaza i magnezu. Dzięki tym składnikom organizm lepiej wypoczywa podczas snu, co przekłada się na lepsze samopoczucie rano, bo przebudzeniu. Jajko – zawiera ono bardzo dużo tryptofanu – aminokwasu, który wspiera produkcję melatoniny, poza tym można w nim znaleźć duże ilości witamin z grupy B, kobalaminy (B12) niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Jej niedobory często przejawiają się kłopotami ze snem, chronicznym zmęczeniem, pogorszeniem nastroju. Czarna porzeczka oraz jagody goji – owoce te zawierają spore ilości witaminy C, która wzmacnia nie tylko odporność, ale również zmniejsza uczucie zmęczenia. Otręby pszenne – stanowią one bogate źródło błonnika pokarmowego, a także witamin z grupy B, w tym kwasu pantotenowego (witamina B5) uczestniczącego w syntezie licznych hormonów i neuroprzekaźników, które wpływają na układ nerwowy, a ich odpowiedni poziom zapewnia zdrowy sen i ułatwia poranne wstawanie z łóżka. Kakao – kakao zawiera duże ilości magnezu i wapnia, dzięki tym składnikom pomaga złagodzić objawy zmęczenia, osłabienia. Oczywiście lista produktów, które warto jeść na kolację, jest znacznie dłuższa. Czego nie powinniśmy jeść przed snem?Na liście produktów, których lepiej unikać przed snem znalazły się: słodycze, które zawierają ogromne ilości węglowodanów, które sprawiają, że o wiele częściej wybudzamy się w nocy i podjadamy; fast food, które zawierają szkodliwe dla zdrowia tłuszcze, są ciężkostrawne, przyczyniają się do refluksu i uczucia zgagi, a także zaburzają cykl snu; pikantne dania – są one, podobnie jak fast foody, ciężkostrawne, a nasz metabolizm wieczorem zwalnia i przez to wolniej trawi spożyte pokarmy; dania wysokobiałkowe – białko zwierzęce długo się trawi; owoce – niestety zawierają one duże ilości fruktozy, którą trudniej naszemu organizmowi stracić wieczorem, gdy metabolizm działa wolniej, niestrawiony cukier odkłada się w postaci tłuszczu. Źródło: Kuchnia Wirtualna Polska Udar móżdżku to dość rzadko spotykany rodzaj udaru, o którym - nawet mimo niedużej częstości - zdecydowanie warto mówić. Powodem, przez który jednostka ta powinna wzbudzać zainteresowanie, jest w tym przypadku to, iż udar móżdżku - zwłaszcza w krótkim czasie od jego wystąpienia - daje niewielkiego nasilenia, bardzo niespecyficzne objawy, przez co niezbędne choremu leczenie może być rozpoczynane z opóźnieniem. Jakie więc dolegliwości mogą sugerować właśnie udar móżdżku i jakie badania powinno się wykonać w celu zdiagnozowania tego schorzenia? Poradnik Zdrowie: kiedy iść do neurologa? Spis treściUdar móżdżku niedokrwienny i krwotoczny: przyczynyUdar móżdżku: objawyUdar móżdżku: diagnostykaUdar móżdżku: leczenieUdar móżdżku: rokowania Udar móżdżku (ang. cerebellar stroke lub cerebellar infarct) wystąpić może w dowolnym wieku - nawet i u dziecka - ogólnie jednak jest to choroba typowa dla osób dorosłych (ryzyko jej wystąpienia narasta wraz z wiekiem i największe ryzyko zachorowania na udar móżdżku mają pacjenci będący w podeszłym wieku). Podobnie jak i inne elementy wchodzące w skład ośrodkowego układu nerwowego, tak samo i móżdżek może być objęty różnymi procesami patologicznymi - wśród nich najczęściej wymieniane jest zapalenie móżdżku, możliwe jest jednak wystąpienie również i schorzenia, o którym wspomina się zdecydowanie rzadziej, a którym jest udar móżdżku. Ogólnie problem ten nie jest częsty - w piśmiennictwie wspomina się, że stanowi on mniej niż 10% spośród wszystkich udarów mózgu, inni autorzy podają jednak zdecydowanie bardziej precyzyjne dane i wspominają, że udar móżdżku stanowi około 2% wszystkich przypadków udarów. Udar móżdżku niedokrwienny i krwotoczny: przyczyny Podobnie jak i inne udary, tak i udar móżdżku może przybierać postać niedokrwienną lub krwotoczną. Do pierwszej z wymienionych dochodzić może wtedy, gdy zablokowaniu – np. przez skrzeplinę - ulegną naczynia krwionośne, które odpowiadają za dostawy krwi właśnie do móżdżku. Mowa tutaj o takich strukturach, jak: tętnica dolna przednia móżdżku tętnica dolna tylna móżdżku tętnica górna móżdżku Zdarza się jednak i tak, że udar móżdżku rozwija się w mechanizmie krwotocznym - w takim przypadku uszkodzenie tkanki nerwowej w tylnym dole czaszki może być konsekwencją doświadczenia urazu głowy, ale i samoistnego - np. wskutek znacznie podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi – pęknięcia naczyń krwionośnych. Istnieje również i możliwość, że udar krwotoczny mózgu rozwinie się wskutek uszkodzenia struktur naczyniowych przez rozwijający się u chorego nowotwór wewnątrzczaszkowy. Warto tutaj nadmienić, iż wymienia się także kilka czynników ryzyka wystąpienia udaru móżdżku, którymi są: podwyższony poziom cholesterolu we krwi palenie tytoniu nadciśnienie tętnicze (szczególnie nieleczone lub niedostatecznie kontrolowane) otyłość cukrzyca niedostateczna aktywność fizyczna miażdżyca Udar móżdżku: objawy Poważnym, związanym z udarem móżdżku, problemem jest to, że pojawiające się w jego przebiegu dolegliwości - szczególnie na początku - są bardzo niespecyficzne i mogą one w ogóle nie nasuwać podejrzenia tego, że pacjent zachorował właśnie na tę chorobę. W krótkim czasie od wystąpienia tej postaci udaru u pacjenta pojawiać się mogą zawroty głowy nudności bóle głowy odbieranie zdwojonego obrazu drżenia Wraz jednak z czasem i postępującym uszkodzeniem tkanki nerwowej, u chorych rozwijać się mogą kolejne jeszcze, zdecydowanie bardziej budzące niepokój dolegliwości, takie jak np.: zaburzenia koordynacji ruchowej wzmożenie odruchów ścięgnistych trudności z połykaniem zaburzenia mowy niekontrolowane ruchy gałek ocznych Ostatecznie - szczególnie przy braku leczenia - u pacjentów z udarem móżdżku pojawiać się mogą zaburzenia świadomości, przybierające czasami nawet postać śpiączki. To właśnie chociażby ryzyko jej wystąpienia wskazuje na to, jak ważna jest właściwa diagnostyka przy podejrzeniu udaru móżdżku. Udar móżdżku: diagnostyka Podkreślenia wymaga tutaj od razu to, że wysunąć nawet samo tylko przypuszczenie udaru móżdżku nie jest łatwo - po pierwsze jest tak dlatego, że schorzenie to jest stosunkowo rzadkie, dodatkowo dolegliwości, które pojawiają się w jego przebiegu, sugerować mogą wiele innych chorób, takich jak krwotok podpajęczynówkowy, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy zapalenie mózgu. Ogólnie u chorego, który zgłasza się do lekarza z podanymi wcześniej objawami, wstępnie wykonywane jest badanie neurologiczne - umożliwia ono wykrycie pewnych nieprawidłowości (takich jak np. trudności z prawidłowym wykonaniem próby palec-nos), które związane są z udarem móżdżku, samo jednak to badanie nie umożliwia postawienia rozpoznania zawału móżdżku. Do tego celu konieczne jest wykonanie badań obrazowych, takich jak rezonans magnetyczny czy tomografia komputerowa głowy. To właśnie dzięki nim możliwe jest wykrycie ognisk niedokrwiennych w obrębie móżdżku czy odpowiedzialnego za udar móżdżku krwawienia wewnątrzczaszkowego. Czasami w diagnostyce schorzenia wykonywane są inne jeszcze niż wspomniane powyżej badania, takie jak np. angiografia rezonansu magnetycznego. Udar móżdżku: leczenie Istotne jest nie tylko stwierdzenie, że pacjent doświadczył udaru móżdżku, ale i określenie tego, czy wystąpił u niego udar krwotoczny czy niedokrwienny - leczenie udaru móżdżku różni się bowiem w zależności od tego, w jakim dokładnie mechanizmie do niego doszło. W przypadku udaru krwotocznego najistotniejsze jest powstrzymanie aktywnego krwawienia, może również zachodzić konieczność dokonania operacyjnej ewakuacji nagromadzonej wewnątrzczaszkowo krwi. U chorych z niedokrwiennym udarem móżdżku postępowanie uzależnione jest z kolei od tego, po jakim czasie chory znajdzie się pod opieką specjalistów - jeżeli dojdzie do tego w ciągu pierwszych 4,5 godzin, zazwyczaj możliwe jest przeprowadzenie leczenia trombolitycznego z wykorzystaniem rekombinowanego tkankowego aktywatora plazminogenu. Czasami wykorzystywana w tym przypadku jest również i trombektomia. Opisane powyżej oddziaływania zdecydowanie nie są jednak jedynymi metodami stosowanymi w leczeniu udaru móżdżku. Początkowo - w celu stabilizacji stanu chorych - podawane mogą być im również leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi, środki przeciwdrgawkowe czy preparaty zmniejszające krzepliwość krwi. Chorzy muszą podlegać czujnemu monitorowaniu - jednym z zagrożeń, które może się rozwinąć w ciągu kilku dni od wystąpienia udaru móżdżku, jest reaktywny obrzęk mózgu. Już po tym, gdy uda się opanować stan chorego i jego życiu przestanie zagrażać niebezpieczeństwo, zwykle wraca on do swojego domu. Na tym jednak leczenie jeszcze się zdecydowanie nie kończy - w celu umożliwienia pacjentowi jak najlepszego funkcjonowania po przebyciu udaru móżdżku, zalecane jest mu regularne korzystanie z rehabilitacji. Udar móżdżku: rokowania Ogólnie rokowania w przypadku udaru móżdżku uznawane są za gorsze niż tych pacjentów, którzy doświadczają zdecydowanie częstszego udaru mózgu. Jako przykład można tutaj podać dane z jednego badania, w którym oceniono, że tak jak udar mózgu prowadził do zgonu nieco ponad 12% chorych, tak udar móżdżku zakończył się zgonem 23% pacjentów, którzy na niego zachorowali. Taka sytuacja bierze się stąd, iż objawy udaru móżdżku - jak wspominano już wcześniej - są niespecyficzne, oprócz tego chorzy nierzadko początkowo je bagatelizują i przez to zgłaszają się oni do lekarza po późnym czasie od wystąpienia choroby. Zwłoka w rozpoczęciu leczenia w tej sytuacji znacząco pogarsza rokowania, dlatego też bezapelacyjnie wtedy, gdy nagle pojawiają się u pacjenta jakieś nowe, niepokojące dolegliwości, powinien on jak najszybciej udawać się do lekarza. Absolwent kierunku lekarskiego na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Wielbiciel polskiego morza (najchętniej przechadzający się jego brzegiem ze słuchawkami w uszach), kotów oraz książek. W pracy z pacjentami skupiający się na tym, aby przede wszystkim zawsze ich wysłuchać i poświęcić im tyle czasu, ile potrzebują. Udar we śnie dotyczy 1 na 5 przypadków pacjentów z udarem mózgu. Jest częstym źródłem lęku dla osób zagrożonych problemami kardiologicznymi, dlatego warto wiedzieć, co sprzyja jego wystąpieniu. Wyjaśniamy, czym jest „wake-up stroke”, u której godzinie dochodzi do niego najczęściej i kto jest nim najbardziej zagrożony – a także jak rozpoznać alarmujące objawy udaru, wymagające szybkiego udzielenia treściCzym jest udar po przebudzeniu, czyli „wake-up stroke”?Kto jest najbardziej narażony wybudzający udar?Alarmujące objawy udaru mózgu Czym jest udar po przebudzeniu, czyli „wake-up stroke”?Udar to nagły problem wymagający natychmiastowej pomocy medycznej. Niestety, ten zagrażający życiu incydent kardiologiczny może wydarzyć się w dowolnym momencie, również podczas snu. Według różnych badań ma to miejsce w 8-28 proc. udarów, a w źródłach polskich podaje się, że jest to ok. 20 proc. pacjentów z udarem jest, by obudzić się z objawami udaru mózgu wskutek tego, że wydarzył się on podczas snu. W takiej sytuacji czasem mówi się o „wake-up stroke”, czyli udarze wybudzającym, albo też względem medycznym wybudzający udar nie różni się niczym od zwykłego udaru, jednak może mieć o wiele groźniejsze skutki w związku z opóźnieniami w uzyskaniu pomocy. W przypadku osoby, która kładzie się spać z normalnym samopoczuciem i budzi z symptomami udaru, nie wiadomo, kiedy miał on według nowych doniesień wake-up stroke zachodzi tuż przed przebudzeniem, niezmiennie dla pacjenta liczy się każda minuta. Czas na udzielenie skutecznej pomocy to zaledwie 4,5 godziny, a z każdą chwilą stan pacjenta się szybkie udzielenie decyduje o zdrowiu i życiu osoby z udarem, ponieważ wiąże się on z zaburzeniem dopływu krwi do mózgu i powoduje bezpowrotne obumieranie komórek nerwowych. Do rozwoju tej sytuacji może dojść na skutek zablokowania dopływu krwi (jest to postać niedokrwienna, która stanowi większość przypadków) lub pęknięcia naczynia krwionośnego i wycieku krwi (wylew krwi do mózgu, który stanowi ok. 13 proc. udarów).Udary we śnie zwykle stwierdzane są począwszy od godziny 6 rano. W godzinach porannych do udaru najczęściej dochodzi około 8: jest najbardziej narażony wybudzający udar?Chociaż udary po przebudzeniu ma praktycznie takie same przyczyny i mechanizm, co udary występujące o innych porach, w badaniach udało się ustalić, że są częstsze u pewnych grup dla której udary mogą zachodzić we śnie, są okołodobowe zmiany w organizmie dotyczące pracy serca, ciśnienia krwi i jej krzepnięcia. Dlatego wake-up stroke może być większym zagrożeniem dla osób z zaburzeniami dotyczącymi wymienionych dotąd ustalono, wystąpieniu wake-up stroke sprzyjają:Migotanie przedsionków serca – częstsze występowanie epizodów migotania przedsionków serca stwierdza się z samego rana. Skoki ciśnienia krwi – udary we śnie częściej dotyczą osób z dużymi porannymi wahaniami skurczowego ciśnienia krwi (o 40-60 mm Hg), które najczęściej wynikają z sztywności naczyń krwionośnych wynikającej z ich chorób; u osób zdrowych poranne ciśnienie jest wyższe tylko o 20-25 mm Hg. Zaburzenia snu, zwłaszcza związane z obturacyjnych bezdechem sennym – choć dotyczy to udarów ogółem, w jednym z badań wykazano jednak, że te pacjenci doznający porannego udaru częściej należą do osób chrapiących (90,5 proc.) niż ci, u których mają one miejsce podczas czuwania (70 proc.). Złe wyniki lipidogramu – czynnikiem ryzyka udaru jest wysoki poziom cholesterolu we krwi, a według niektórych badań osoby przeżywające ten wybudzający mają zdecydowanie gorsze profile lipidowe niż ci, których uratowano po innego rodzaju udarze. Nadciśnienie tętnicze – ten ogólny czynnik ryzyka udaru jest szczególnie związany z występowaniem podczas snu udaru niedokrwiennego mózgu. Palenie tytoniu – zwiększa ryzyko udaru, a u osób dostających go we śnie dotyczy to szczególnie udaru będącego skutkiem wylewu krwi do mózgu Wiek – ryzyko wystąpienie udaru rośnie wraz z wiekiem i choć najczęściej dotyczy osób mających ok. 70 lat, w jednym z badań ten we śnie u większej liczby pacjentów miał miejsce nieco później, w 72. roku życia. W innym osoby przeżywające wybudzający udar byli znacznie młodsi niż ci, których wyratowano z udaru podczas czuwania. Udar pod czas snu częściej występuje w jego fazie REM, czyli gwałtownych ruchów gałek ocznych, kiedy najczęściej objawy udaru mózguUdar wymaga szybkiego rozpoznania, a to jest możliwe na podstawie objawów. Są one charakterystyczne i dość łatwe do rozpoznania, ponieważ często dotyczą tylko połowy najczęstszych objawów udaru, w tym również wake-up stroke, należą:zaburzenia lub utrata widzenia, niewyraźna mowa, osłabienie mięśni kończyn po jednej stronie ciała, opadanie kącika oka lub ust, zwiotczenie połowy twarzy, ból i zawroty głowy, dezorientacja. Rzadko pojawiają się zaburzenia czucia, inkontynencja moczowa, czkawka, problemy z koordynacją czy objawy podobne do które przywraca krążenie w mózgu po udarze niedokrwiennym, polega na dożylnym podaniu leku trombolitycznego w postaci tkankowego aktywatora plazminogenu (tPA). Leku nie wolno podawać w przypadku wylewu krwi do mózgu, przy którym u pacjenta musi zostać obniżone ciśnienie krwi. W pierwszej kolejności konieczne jest więc ustalenie typu wylewu, co dodatkowo przedłuża oczekiwanie na ofertyMateriały promocyjne partnera Przez Gość agnes Witam. Od dzieciństwa miałam czasami *blokadę* w nogach kiedy wchodziłam po schodach, biegałam. Kilka razy się wywaliłam, kiedy noga mi zblokowała się przy zgięciu. Ale ogólnie był spokój. Teraz mam 24 lata. Od kilku miesięcy drętwieją i sztywnieją mi mięśnie głównie rąk i nóg. Znów mam te *zblokowania* w dłoniach, nogach, rękach. Jak wstaje z krzesła to automatycznie nogi mi prostują się i staję na palcach oraz są takie sztywne – mija zazwyczaj po kilku krokach. Bardzo często mam tzw. rękę położnika (dowiedziałam się o tym jak pokazałam lekarzowi rodzinnemu wygięcie mojej ręki). Z trudem odkręcam butelki, słoiki, mam problemy z chwytem, zaciśnięciem dłoni, bo się blokuje i układa właśnie w tę rękę położnika. Czasem bóle głowy, które są mniejsze jak pochylę czoło i je na czymś oprę. Zaciskanie zębów. Drganie powieki jakby tam jakiś robak siedział. Zmęczenie, czasem zdrętwienie pleców. I ból w klatce piersiowej. Dziś właśnie wstałam z dość mocnym bólem na wysokości mostka, który rozchodził się trochę na boki. Nie jestem w stanie się teraz ruszać, głównie rękoma, schylać się, wykręcać, głęboko oddychać, bo boli bardziej. Wczoraj strasznie mi *strzykało* gdzieś kolo mostka, tak jak czasem palce *strzykają*. Nie wiem co robić. Jeszcze drętwienie da się przeżyć, ale ból w klatce piersiowej dziś rano był nie do zniesienia. Teraz ciut lepiej, ale dalej z trudem się ruszam. Nie wiem co w takiej sytuacji robić? Brać leki przeciwbólowe??? W wakacje brałam np magnez forte, czasem 2 razy dziennie, a mimo to miałam nasilone objawy wyżej podane. W październiku oprócz magnezu forte brałam potas i też mimo to objawy się nie zmniejszyły. Byłam u lekarza, zlecił wykonanie badania na magnez, potas i tsh. Wyniki to: sód w surowicy: 141 mmol/l (135-150) potas w surowicy: 4,4 mmol/l (3,5-5,4) magnez w surowicy: 1,87 mEq/l (1,3-2,5) TSH 3gen.: 4,42mIU/L (0,25-4,20) Z tymi wynikami poszłam do neurologa. Odpukanie prawidłowe. Przeprowadził ze mną rozmowę. Niezbyt miłą. Stwierdził że mam psychonerwicę narządową i tężyczkę na podstawie tylko tego co mówiłam. Szczególnie tych faktów: - objawy wymienione wyżej, - studiuję na 2 kierunkach (na jednym mam obronę w lutym 2009), - z powodu wady wrodzonej układu pokarmowego mam z nim problemy od kilku lat (zaburzenia czynnościowe, choroby refluksowe - od początku tego wszystkiego jestem ciągle na lekach zmniejszających wydzielanie soku żołądkowego), - bólu brzucha i bólu głowy, który akurat wtedy miałam, - aktualnie bardzo małostresowego życia. Zadał jeszcze podchwytliwe pytanie czy podjadam czekoladę… Podjadam, ale tylko jak okres mam(zwłaszcza gorzką czekoladę, która jest wtedy nadzwyczaj słodka), bo tak to słodycze są dla mnie za słodkie i zamulające. Kiedyś miałam problemy z tłumionymi gniewami, nerwami i wogóle, ale już od dość dłuższego czasu uważam się za naprawdę szczęśliwą osobę, nie stresuję się obroną którą mam za 3 miesiące, ani drugim kierunkiem, ani chorobą układu pokarmowego - nauczyłam się z tym żyć i wiem jak z tym radzić, aby było w miarę dobrze). Ludzie uważają mnie za bardzo wesołą uśmiechniętą osobę, która w razie komplikacji życiowych powariuje góra kilka godzin, siądzie i zacznie racjonalnie myśleć i szukać szybkiego rozwiązania, co na ogół zdaje egzamin i na dłuższą metę nie ma żadnego stresu. Do tego przez te kilka lat badań układu pokarmowego żaden lekarz nie stwierdził mi nerwicy żołądka ani jelit. Każdy stawiał taką samą diagnozę na podstawie badań jakie wykonał i zawsze wynikała ona z mojej wady wrodzonej i ewentualnych tego konsekwencji była trafna. Kiedyś jak byłam bardzo nerwową osobą chodziłam do kilku psychologów i każdy stwierdzał to samo: wszystko ze mną jest w porządku i nie widzi żadnych objaw jakiejkolwiek nerwicy, lęków, jedynie małą odporność na stres. Do tego ten neurolog zalecił mi kolejną dawkę magnezu, który i tak niezbyt co pomaga, i ewentualnie jakiś lek na nerwicę, lęki. Jeśli jednak chcę ten lek pobrać to muszę iść do lekarza rodzinnego by mi go przepisał, bo ten niełaskaw był wypisać receptę. Dodam też że kilka razy byłam na lekach od nerwic i zawsze się po nich źle czułam i szybko kazano mi je odstawiać – wtedy to układ pokarmowy mi wariował. We wtorek dopiero idę do lekarza rodzinnego, żeby też do endokrynologa dał skierowanie. No i właśnie mam pytanie: CO WŁAŚCIWIE MAM ROBIĆ ORAZ GDZIE I JAKĄ POMOC SZUKAĆ??? Jakie jeszcze badania najlepiej zrobić? Do kogo iść z tym wszystkim? Co robić jak drętwieją mi mięśnie i strasznie klata boli (bo tak naprawdę to wszystko coraz bardziej mi się nasila)?? Będę wdzięczna za jakąkolwiek radę :) W mowie potocznej udar i wylew zwykle oznaczają dokładnie to samo. Tymczasem z medycznego punktu widzenia nie zawsze jest to takie oczywiste. Istnieją bowiem dwa rodzaje udaru mózgu, z czego tylko jeden z nich można zamiennie nazwać wylewem. Wylew a udar Wielu pacjentów, chcąc dowiedzieć się czegoś o swojej chorobie odkrywa, że wylew i udar to zazwyczaj dwie całkiem różne dolegliwości. Jeśli u chorego stwierdzono udar niedokrwienny, oznacza to, że doszło do zamknięcia lub zawężenia światła naczyń krwionośnych, wskutek czego krew nie mogła w naturalny sposób dostać się do określonych części w mózgu i nastąpiło niedotlenienie. Jeżeli jednak naczynia krwionośne ulegną uszkodzeniu i pękną, wówczas krew wydostaje się na zewnątrz do tkanki mózgowej, niszcząc ją. Pierwszy z wymienionych rodzajów, a więc udar niedokrwienny, jest zdecydowanie częstszy i dotyczy ok. 80-90% wszystkich udarów. Nie ma on jednak nic wspólnego z wylewem. Z kolei drugi rodzaj, który zdarza się znacznie rzadziej (10-20% wszystkich przypadków udaru) to udar krwotoczny, czyli wylew krwi do mózgu. Udar a wylew Jak więc widać, udar i wylew to najczęściej kompletnie różne stany, zachodzące w zupełnie odmiennych, przeciwnych okolicznościach. Krótko mówiąc, każdy wylew jest udarem (czyli jego krwotoczną odmianą), natomiast nie każdy udar jest wylewem (zdarza się to maksymalnie u 1 na 5 wszystkich udarów). Różnice między tymi stanami dotyczą również przyczyn, przebiegu, objawów (choć kilka symptomów się pokrywa) czy metod postępowania i leczenia. Wylew krwi do mózgu to najczęściej efekt nadciśnienia tętniczego. Do innych jego przyczyn zalicza się pęknięcie tętniaka, pojawienie się urazu, występowanie nowotworu i jego przerzutów, zapalenie naczyń krwionośnych, cukrzycę, skazy krwotoczne oraz nałogowe zażywanie narkotyków, alkoholu i tytoniu. Czynnikiem, który go wywołuje, jest często silna sytuacja stresowa lub duży wysiłek. Udar niedokrwienny wynikać może z nieprawidłowego krzepnięcia krwi, dolegliwości związanych z sercem (np. zawał czy zaburzenia rytmu serca) oraz zmianami miażdżycowymi. Objawy udaru Choć do wylewu dochodzi zdecydowanie rzadziej, to jest on znacznie bardziej gwałtowny i nasilony od udaru niedokrwiennego. O wiele niebezpieczniejsze mogą być również jego skutki (śmiertelność wynosi ok. 40%). Wylew rozpoczyna się zwykle mocnym bólem głowy (według opinii niektórych pacjentów jest to najsilniejszy ból głowy, jaki odczuli w ciągu całego swojego życia), a u wielu osób również nagłą utratą przytomności i śpiączką. Poza nudnościami i wymiotowaniem (zazwyczaj w bardzo wczesnych godzinach rannych), chory może mieć zaburzenia świadomości, drgawki, jednoczęściowy paraliż ciała, sztywnienie karku, nadwrażliwość na światło i bodźce słuchowe. Udar niedokrwienny ma znacznie łagodniejszy przebieg, a jego symptomy mogą występować pojedynczo, zamiast wszystkie razem i mijać po pewnym czasie. Z tego powodu udar bywa mylony np. z objawami zatrucia lub migreny (ból i zawroty głowy, wymioty, nudności). W niektórych przypadkach dochodzić może również problem z precyzyjnym poruszaniem się, paraliż i niedowidzenie jednostronne, halucynacje, trudności z mówieniem, rozumieniem, umiejętnością pisania, czytania, liczenia, zapamiętywania i nazywania obiektów. Udar i wylew to poważne stany, bezpośrednio zagrażające życiu i wymagające jak najszybszej pomocy specjalistycznej. Chory powinien zostać natychmiast przewieziony do szpitala na tzw. oddział udarowy, na którym zostaną przeprowadzone badania ( tomograf komputerowy, rezonans magnetyczny, angiografia tętnic), a także podjęte leczenie i rehabilitacja.

co gorsze udar czy wylew